11- در تعبیر احترام به دیگران
در این میان یاران آمدند، عذر
فرمود: که اگر من
شما را قیام نکنم و سخن نگویم و نپرسم، این احترام باشد، زیرا احترام هر
چیزی لایق
آن وقت باشد، در نماز نشاید پدر و برادر را پرسیدن و تعظیم کردن، و بی
التفاتی به
دوستان و خویشان در حالت نماز عین التفاتست و عین نوازش، زیرا چون به سبب
ایشان
خود را از طاعت و استغراق جدا نکند و مشوش نشود، پس ایشان مستحق عقاب و
عتاب
نگردند، پس عین التفات و نوازش باشد، چون حذر کرد از چیزی که عقوبت ایشان
در آنست.