184- مظهر حق
پس همه خلایق روز و شب اظهار حق می کنند، الا بعضی آنند که
ایشان می دانند و بر اظهار واقفند و بعضی غافلند، اَیّامَا کانَ، اظهار حق
ثابت می
شود. همچنانکه امیری فرمود تا یکی را بزنند و تأدیب کنند. انکس بانگ می
زند و
فریاد می کند و مَع هذا، هردو اظهار حکم امیر می کنند، اگر چه آنکس از درد
بانگ می
زند. الا همه کس دانند که ضارب و مضروب محکوم امیرند و از این هر دو اظهار
حکم
امیر پیدا می شود. آنکس که مثبت حقست اظهار می کند حق را همیشه، و آنکس که
نافیست (نفی کننده) هم مظهر است زیرا اثبات چیزی بی نفی تصور ندارد و بی لذت و
مزه باشد. مثلا، مناظری در محفل مسئلۀ گفت، اگر آنجا معارضی نباشد که لا
نُسلّم (قبول نداریم) گوید او اثبات چه کند؟ و نکتۀ او را چه ذوق باشد؟ زیرا
اثبات در مقابل نفی خوش باشد.همچنین این عالم نیز محفل اظهار حقست بی مثبت
و نافی
این محفل را رونقی نباشد و هر دو مظهر حقند.